Zonnegroet

Lieve jij,

Ergens in een ver land schijnt de zon. Het is vroeg in de ochtend en ik sta aan het strand. Ik zie meer kleuren blauw in zee en in de lucht dan ik ooit heb gezien. Achter mij het land met palmen, goddelijke vruchten en ... het grootste geschenk van dit eiland.

Ik groet de zon, de zee en moeder aarde op deze paradijselijke plek. Wat een heerlijkheid om elke dag deze zonnegroet te kunnen doen terwijl het kabbelende water zachtjes je voeten raakt. Ik voel hoe de warmte van de zonnestralen zich verbindt met mijn hart en mijn innerlijke zon wakker kust. Ik dank mijn lichaam voor het mogen ervaren van deze zintuiglijke sensaties. Het zout van het water en het zachte zand. Ik voel me thuis.

Ik rek me uit en besluit langs het bijna lege strand te lopen. Ik geniet en probeer alles in mijn systeem te verankeren zodat ik later, wanneer ik maar zou willen, terug kan zijn in dit ogenblik.
Ik zie iemand aankomen - ze loopt hard. Als ze dichterbij komt groet ik haar en wens haar een mooie dag in de taal van het land. Ze loopt langs mij heen zonder woorden te horen. Ik zie dat ze oortjes in heeft en loopt op het ritme van de muziek. Ik kijk naar de zee en hoor de kleine golven het strand raken.
Een Franssprekend stel haalt mij in, druk in gesprek waardoor mijn "bonjour" verdwijnt tussen hun woorden.

Op het strand worden hier en daar ligstoelen onder palm-parasollen neergezet. De strandwachten nemen hun plaats in, nog bijna geen toerist in beeld. Wanneer deze 'locals' elkaar zo 's morgens ontmoeten, slaan ze enthousiast hun handen in elkaar en geven elkaar een welgemeende hug. Ik glimlach om de hartelijkheid en het gevoel van saamhorigheid.

Als ik doorloop zie ik een man met strooien hoed en een vis in zijn hand. Hij zingt. Als hij mij aankijkt met de mooiste lach wenst hij mij vanuit zijn innerlijke licht een mooie dag. Ik word aangeraakt en kan niet anders dan met een grote lach hem hetzelfde wensen. Even later gebeurt hetzelfde met een man die onder een hutje van palmbladeren zit, hij raakt mijn hart.
Ik laat het strand achter me en vervolg mijn weg terug het achterland in. Ik passeer meerdere toeristen op weg naar het strand, een enkeling groet een snelle groet. Ik kom mensen tegen die aan het werk of onderweg zijn en steeds gebeurt het weer - ik ontmoet het grootste geschenk: het is de zon in de mensen zelf. Hun zon die vanuit een ongekende vrolijkheid mijn zon groet.

Dank je wel prachtige medemens die mij leert mijn zon aan te zetten en met haar stralen die van anderen te raken. Een ware zonnegroet.

In liefde,

Yvette

270712