Stil

Lieve jij,

Vrijdagavond. Ik zit in een oude monumentale boerderij in de Betuwe. De oostenwind maakt het guur, de sneeuw stil buiten. Het vuurtje in de open haard brandt en heel langzaam glijdt de buitenwereld van mij af. Acht mensen om mij heen, vers aangekomen en wetende dat we de komende dagen samen zijn. Er heerst een sfeer van verwachting in deze oude boeren ‘zondagkamer’.

In stilte vraag ik om wijsheid en ik voel een golf van vertrouwen over mij heen komen. In de afgelopen jaren ben ik gewend geraakt aan de warmte en de vreugde die ik voel als ik mij afstem op dat wat groter is dan ik om anderen te mogen begeleiden op hun reis naar binnen. Het is net of de atmosfeer verandert, alsof ‘stilte’ zelf door de deur naar binnen is gewandeld. In haar luwte volgen rust en verbinding.

Ik kijk naar mijn ‘sister’, zoals ik haar noem. Samen mogen wij deze dagen leiden waarbij we beiden weten dat ons hoofd niet hoeft te weten en ons hart slechts hoeft te voelen. Zonder woorden wisselen wij uit en laten ons meevoeren op de stroom. We voelen hoe bijzonder deze mensen elk zijn. Hoe open om zichzelf weer verder te ontmoeten, te luisteren naar hart en ziel en de schijnzekerheden los te laten.

Is het niet bijzonder dat wanneer je luistert vanuit je hart er zoveel andere keuzes blijken te zijn die waarlijk goed voor je zijn? Voor je lichaam, geest én ziel. Dat er dan slechts sprake is van overvloed en het woord ‘schaarste’ niets meer zegt. Vanuit een dieper weten komen de antwoorden die alleen voor jou zijn, omdat ze aansluiten bij jouw uniekheid en talent. Moeiteloos delen van wat jij oneindig te geven hebt. Een win-win situatie voor jou en je omgeving, die je vaak met je hoofd niet had kunnen bedenken.

Wat is het geheim? Hoe ontmoet je deze ware zelf? Hoe kijk je jezelf in de ogen om te voelen wat er al lang niet meer klopt in je leven, waar je struisvogel speelt en je doet alsof oude patronen je veiligheid bieden? Waar laat je deze in wezen kleine sluipmoordenaars nog steeds toe zodat ze je van binnen uithollen en je geen liefde voor jezelf kunt voelen met uitputting als gevolg?
Het antwoord ligt in ons mens-zijn. Wij hebben een uiterst intelligent systeem meegekregen, namelijk een lichaam met gevoel en het universum met de medemens. Het steeds gevoeliger worden leidt tot weten wat goed voor je is. Hiernaar luisteren wijst je de weg. De tekenen op je pad en de reactie van de ander vertellen je wat werkt en niet werkt.
En dan is er nog de magie: een mens kan kiezen, elke dag, elk moment. Wij zijn in staat om altijd opnieuw te kiezen. Om los te laten waarvan we ons bewust zijn geworden en wat ons niet langer dient. Om te kiezen voor ons antwoord van binnenuit wat ons vreugde brengt en ons hele gestel in natuurlijke balans houdt.

Ik noem dit het spelen met het leven – ik voel, luister en kijk – ik doe, leef en - voel, luister en kijk. Wat beïnvloedt wat en hoe voel ik mij steeds vrijer, vreugdevoller en komt er meer liefde in mijn leven. De schaal waarop ik dit kan toetsen is de schaal van dankbaarheid. Deze graadmeter geeft de beste feedback. En… het is ook het mechanisme wat geluk naar mij toebrengt. Hoe meer ik mij bewust dankbaar voel voor wat ik heb en mag ontvangen in mijn leven, hoe meer er naar mij toekomt.

Maandagmorgen. We zitten weer in de zondagkamer en zijn stil. Stil van wat er uit de stilte is ontstaan. Stil door de woorden die bij ons binnengekomen zijn. Stil door de ontmoeting met onszelf. Stil door de liefde die we voelen voor onszelf. Stil door de vrijheid die dit geeft. Stil van dankbaarheid.

In liefde,

Yvette

240113