Vrijheid

Lieve jij,

Weet jij wat werkelijke stilte is? Hoe dat voelt, ruikt, klinkt, proeft? Als gezin waren wij een paar jaar geleden in Egypte waar mijn zintuigen maximaal geprikkeld werden. Op markten zagen wij de mooiste kleuren en roken we de meest intense geuren. Een land vol contrasten.

Aan de ene kant het vruchtbare en aan de andere kant het droge landschap. De invloed van water en mens op de omgeving. Wij zaten op een boot en voeren dagen over de rivier. Aan beide zijden van de rivier waren de meest intens groene kleuren te zien, met daarachter de intense kleuren van de woestijn, bruin, rood, beige. De scheiding was abrupt, zonder water geen vruchtbaar leven. Langs het water hier en daar kleine nederzettingen en een indrukwekkende tempel waar je je zo weer terug in de tijd waande.

Een hele vroege ochtend. Het is nog helemaal donker als we met een groepje de laatste nacht in vertrekken. We komen aan op een veld waar een grote bedrijvigheid heerst. Er ligt een mand met luchtballon op de grond en wij mogen hier in mee varen. Het moment van loslaten voel ik in mijn buik. Wanneer er een aantal zandzakken losgelaten wordt voel je dat je eerst aan de ene kant en dan aan de andere kant opgetild wordt. Je perspectief naar de aarde verandert in een paar seconden totaal. Je voelt dat je in het eerste ochtendlicht boven de aarde uitstijgt en ziet de mensen op de grond steeds kleiner worden. We zijn opgestegen aan de rand van een stad en ik krijg het meest bijzondere beeld te zien. Onder mij aan de ene kant de huizenblokken waarvan vele daken nooit afgemaakt zijn. Daar buiten liggen vele mensen nog te slapen boven op hun huis. Aan de andere kant nog een klein stukje groen en dan… woestijn zover je kunt kijken.
Ondertussen komt de zon op. Iedereen wordt stil, in zichzelf gekeerd, hier en daar een traan. Het eerste zonlicht, de weidsheid, de verbinding met elkaar zonder woorden, de stilte die je kunt voelen en bijna aan kunt raken. En bovenal de vrijheid!

De vrijheid om los te zijn van alles wat ons vasthoudt, al onze zintuigen zijn vrij en genieten van de magie. Ik moet lachen om mijzelf. Was dit nou zo spannend, zo eng? In eerste instantie had ik dit moment voorbij laten gaan. Ik heb hoogtevrees en dit leek mij niet de meest uitgelezen manier om een leuk moment te beleven. Maar wat bleek? Ik heb geen seconde angst gevoeld. Ik wilde ook geen angst voelen, want hoe kon ik dat mijn kinderen aandoen op zo’n mooi avontuur? Dus gaf ik mij over. En dat bleek de sleutel te zijn – overgave is de sleutel tot vrijheid.

Als je daar boven in de lucht adembenemend geniet van de vrijheid en de magie kun je niet meer in je angst zitten. Het is niet mogelijk om op die twee golflengtes, frequenties gelijk te zitten. Neem nou de luchtballon. Als je de zandzakken los laat, kun je niet anders dan naar boven gaan. Je kunt niet vanuit de lucht in één keer de zandzakken weer toevoegen. Die zijn er niet in de lucht. Het is niet meer mogelijk om terug te keren naar zwaarte als je eenmaal vrijheid ervaren hebt. Ik had er even moed voor nodig, moed om mij over te geven. Als beloning was daar het genieten van het prachtige uitzicht, de stilte, de verbinding en de ontroering. De stilte is ongekend – je hoort zelfs dat als je iets teveel praat dit het moment verstoort, zo zuiver, zo afgestemd ben je. Als ik dit vergelijk met het leven is de beloning voor het werkelijk kiezen van de frequentie van vrijheid voor iedereen toegankelijk en een ongekend licht gevoel waarin je je mee kunt laten voeren met de stroom van het leven die je brengt naar waar jij mag zijn om vol te bloeien en te stralen. Freedom!

In liefde,

Yvette

091012