Nieuwe Maan

Lieve jij, 

Heb jij dat ook? Ik voel altijd een soort magisch gevoel als het bijna volle maan is. Ikvoel een soort lichtheid en verbondenheid. De dagen ervoor volg ik de maan nauwlettend en afgelopen januari was het het verbindende lijntje tussen onze grote liefde die in Thailand zat en ons hier in Nederland. De kinderen werden ’s nachts wakker om naar de maan te kijken omdat papa dat ook deed aan de andere kant van de wereld. Tijd speelt geen rol als je hetzelfde kunt zien.

Mijn lievelingskinderboek is ‘Raad eens hoeveel ik van je hou’, elke keer ontroert mij het moment nog steeds als Hazeltje al in slaap is gevallen en Grote Haas zegt: “ik hou van je tot aan de maan… EN TERUG”.

Ook herinner ik mij mijn intens blije gevoel uit mijn jeugd als ik in het donker naar huis fietste en je had zo’n uitzonderlijk magisch moment met volle maan en de reflectie op de sneeuw, die verlichte wereld, zo thuis.

Reflectie – wat een rijk woord met vele betekenissen EN zonder licht geen reflectie. Bij volle maan is het net of het je innerlijk licht oplaadt en je je helemaal verbonden voelt.

Vanmiddag liep ik buiten en het zonlicht op het natte wegdek was bijna oogverblindend, ik bleef mijn ogen open houden omdat ik moest denken aan de populariteit van sungazing op dit moment. De invloed van licht op ons systeem wordt steeds verder ontdekt. Licht is de nieuwe heler van de toekomst. En dan wordt niet alleen ‘gewoon’ licht bedoeld, licht zoals we het zien van de zon of de maan, maar ook kosmisch licht en het licht van onze eigen bron.

Dit weekend leerde ik over de oudste wijsheid van de wereld – angelologie. De levensboom in de alchemistische kabbala leert ons de atlas van de hemel. Door werkelijk contact te maken met de energie van de planeten en hemellichamen en de Aartsengelen gebeurt er iets met mij. Het is het verschil tussen kennis en wetend voelen. Zo ook de maan.

Ik ken de cycli van de maan en de invloed op eb en vloed en de vrouwelijke stonden, ik ken mijn eigen gevoel bij volle maan en de dagen daaromheen. En toch gebeurde er iets onverwachts. Ik wist het, ik herkende mijn innerlijk weten: ik maakte voor het eerst echt contact met nieuwe maan. Als er een nieuwe maan is, heeft ons lichaam, dat voor het grootste gedeelte bestaat uit water, geen licht in de nacht om te reflecteren. Dat is het ultieme moment om het licht van je eigen bron te laten schijnen, een innerlijke reflectie. Een innerlijke reflectie die leidt tot eigen wijsheid.

Deze week begon met een nieuwe maan, maar ook dit jaar begon voor mij met een nieuwe maan, niet een maandelijkse maan, maar één van de grotere cycli in mijn leven. Ik voel mij als een kind dat de eerste dag op het schoolplein staat. Het vertrouwde is even weg, het voelt spannend… een nieuwe wereld, nieuwe mensen en… groter groeien, leren!

Ik zeg gedag tegen mijn oude vertrouwde leventje – een agenda vol afspraken, training en coaching van prachtige teams, leidinggevenden en koersbepaling. Sparren met HR hoe de menselijke factor weer werkelijk terug kan komen, hoe de unieke gave van mensen optimaal tot zijn recht kan komen, prachtige samenwerking met mijn liefste vrienden…volle maan, maar… ik stop.

De maan is nieuw – mijn innerlijke bron reflecteert een nieuwe koers – schrijven over wat mij werkelijk bezig houdt. En wat is dat schoolplein groot.. en leeg. Vol verwachting klopt mijn hart, durf ik echt alleen de deur te openen? Ik hoop dat er een lieve meester of juf op mij wacht. Ik weet het, want ik heb haar al gevonden.

In liefde,

Yvette

280112