Engel

Lieve jij,

Ben je wel eens aangeraakt? Zondag zat ik in een intieme concertzaal en het was alsof de liefde tastbaar was. Alsof alle harten aan elkaar geregen waren door een onzichtbare draad, een matrix van verbondenheid. Ik werd recht in mijn ziel geraakt door een engel die achter een piano zat, met enkel haar stem als instrument, zo puur.

Op een beurs afgelopen zomer kwam zij in mijn leven. Ik luisterde naar een prachtige lezing van mijn ‘bijna-zus’ over de spiegel die onze kinderen voor ons zijn. Tijdens haar presentatie liet zij het nummer ‘Little Child’ horen en de tranen liepen over mijn wangen. ‘Wie zingt dit’, vroeg ik haar en zij vertelde mij dat zij ook ergens op de beurs in een tentje aan het zingen was. Ik liep vol verwachting over het terrein en vond de klanken van muziek. Daar zat ze, een engel in levende lijve, achter haar keyboard, stralend, terwijl de regen naar beneden stroomde. Er stonden een paar bankjes en ik nam plaats. Elk nummer kwam recht uit haar ziel zo bij mij binnen. De woorden raakten mij, inspireerden mij en ik voelde dat zij mij aanzetten om mijn ziel te volgen, te luisteren naar mijn hart. Ik weet niet hoe lang ik daar gezeten heb, maar toen ik opkeek, zag ik mijn vriendinnen een stukje verderop lachend op mij staan te wachten. Ze hadden gezien hoe ik de tijd verloor en mij heerlijk gelaten.

Soms voelt het of het leven je leidt. Weken later was ik met een aantal gelijkgestemden een avond aan het voorbereiden om het verhaal van de ontdekkingen op ons levenspad te vertellen aan ‘de wereld’. ‘Zou het niet heerlijk zijn als onze verhalen gecombineerd worden met muziek’, vraagt iemand. ‘Ja!’, zegt een ander, ‘ik weet iemand die precies bij ons past’. Zij noemt haar naam. Het is de engel, als uit de hemel gevallen. Ik ontmoet haar een paar weken later en wat een heerlijk mens, zo echt, zo gezellig.

Zondag was haar moment. Zij deelt haar muziek met ons en maakt haar droom waar. Tussen de liedjes door vertelt ze over haar levensweg en hoe ze haar ziel ziet als een puzzel. Over hoe je gedurende je leven wat puzzelstukjes kwijtraakt, omdat je gekwetst wordt of omdat je kiest wat een ander goed voor je vindt. Ik herken het, alleen al je best doen omdat anderen je dan lief of leuk vinden, is reden genoeg om op den duur verder van jezelf af te staan. Door jezelf te herontdekken, maak je stukje voor stukje jouw puzzel weer heel en straal je, omdat je alle ruimte hebt om je liefde te delen. 

Wat mij raakt zijn de smiles op onze gezichten als we met z’n allen na het concert naar buiten lopen. Armen om elkaar heen, lachend naar elkaar, alsof we ondergedompeld zijn in een warm bad van liefde. We zijn aangeraakt. Ik dank Yvon in stilte, voor het volgen van haar hart.

In liefde,

Yvette

190212