Life after detox - free to be me!

Een week geleden was het zo ver: ik ging naar de natuurarts om mij weer te laten meten. Vol goede moed luisterde ik naar zijn observaties. Hij vertelde dat de behandeling als een speer gaat (yes!) maar dat de belasting voor mijn lichaam behoorlijk is. De Lyme is voor een gedeelte uit mijn lichaam, de Pfeiffer is echter nog lekker hardnekkig. Het werkt dus en we gaan door met de behandelingen. Ondertussen is het belangrijk om mijn systeem te ondersteunen.

Als Kees alle details noemt, ben ik onder de indruk van mijn gevoel dat letterlijk weerspiegelt hoe het met mij gaat. Mijn lichaam kan het dus goed aangeven.

Stiekem had ik natuurlijk gehoopt dat door mijn detox het Epstein-Barr virus direct verdwenen was, maar daarna herinner ik mij weer dat medical medium Anthony William in zijn case studies vertelt over de weg naar volledige genezing die meestal 8-9 maanden duurt.

De meest gestelde vraag op dit moment is hoe het met me gaat. En eerlijk? Ik geloof niet dat ik me ooit zo gezien gevoeld heb als de laatste weken. Door mijn blog kan ik steeds direct verbinden in het nu omdat ik 'mijn verhaal' niet hoef te vertellen. Dat maakt een wezenlijk verschil.  

Ik krijg overigens meteen intern commentaar terwijl ik dit schrijf: ‘dat komt natuurlijk ook omdat je jezelf meer ziet!’ Fijn zo’n waarnemer die met je meeloopt.

Eigenlijk is dat wel het grootste cadeau van even stil staan in mijn leven. Ik neem afstand. Ik neem waar. Mijzelf, anderen, mezelf in verhouding tot anderen, mezelf in verhouding tot eten, slapen, praten (in verbinding of kwebbelend), eigenlijk in verhouding tot alles wat ik doe. En ik voel. Ik weeg. Ik maak onzichtbare aantekeningen wat werkt en wat niet werkt.

Interessant is wie de ‘ik’ is die afstand neemt en wie de ‘ik’ is die ik dan observeer. Daar zit meteen de clou. De waarnemer in mij is deel van het grote geheel, de eenheid, de eeuwigheid. Dat deel van mij overleeft al dit aardse en is groots. Dit is volgens mij het deel dat ik ook verbind aan de TomTom van mijn ziel. Het is mijn innerlijke wegwijzer die voelt wat werkt en wat niet werkt. En de grap is dat het mijn TomTom niets uitmaakt of ik goed navigeer of niet in het leven. Zij zal altijd zonder enig oordeel de richting aan blijven geven of ik nu luister of niet. Wanneer mijn ‘ik’ die druk aan het leven is in gesprek is, als de signalen niet aankomen, blijft mijn TomTom rustig op de achtergrond.

Het is als de zee die niet oordeelt over wat voor golven er die dag bij het strand zijn. Het zijn golven en alles is goed. Onder invloed van de stand van de maan kunnen ze onstuimig zijn of kalm. Het gebeurt.

De ontspanning die dat brengt is onbeschrijfelijk. Eindelijk is mijn ambitie, mijn innerlijk vuur dat vaak ten koste van mijzelf te heftig aanwakkert tot rust gekomen. Door mijzelf in al mijn kwetsbaarheid te (laten) zien, ben ik meer wie ik in wezen ben. Het hoeft niet mooier, beter, gezonder of gelukkiger. Iedereen mag mij werkelijk zien. En dat maakt vrij!

Inspiratie

Zenmeester Bernie Glassman zegt het mooi in een interview met Happinez – met een open houding wordt leven lichter:

“Ik kan mij goed een voorstelling maken bij de theorie van de Big Bang, waarbij alles in deeltjes uiteenviel: energie, tijd en ruimte. Op verschillende momenten ballen die deeltjes samen in allemaal verschillende vormen: in jou, in mij, in deze tafel en stoelen…

Ken je het Net van Indra? Deze Indiase godenkoning weefde een web dat zich door ruimte en tijd uitstrekte. Elke knoop in het web bevatte een glanzende parel die het hele Net van Indra en alle parels in het web weerspiegelde.

Wij zijn precies als zo’n parel: wij zijn weerspiegeld in elke andere parel, en alles is weerspiegeld in ons. Ieder levend wezen, elk fenomeen is een aspect van wie wij zijn.

Verlichting betekent voor mij het ervaren van onderlinge verbondenheid, de eenheid van alles zien. Het hier en nu bestaat daarom óók uit heden, verleden en toekomst: alles is tijd, alles is ruimte. Het is onze geest die het wil labelen als toen, nu of straks – maar ervaringen van verbondenheid kunnen tijdloos en grenzeloos zijn: je kunt je verbondenheid met het leven eindeloos verdiepen.

Als de ervaring van verbondenheid zich verdiept, ontwikkelt dit zich ook – je ziet in dat de ander óók jou is, en dat wanneer je voor een ander zorgt, je ook voor jezelf zorgt.

In zekere mate zijn we allemaal verlicht, want ieder van ons is zich op een zeker niveau bewust van eenheid.

De meeste mensen zullen het met me eens zijn dat alles in ons lichaam onderling verbonden is: onze adem, ons hart, onze voeten en onze handen. Dat bewustzijn groeit steeds verder en zo raak je steeds meer verbonden met grotere porties van de energie om je heen. Als ik mensen zie die eerder gespannen en gesloten waren, en die zich gaan openstellen voor verbinding… het lijkt alsof ze lichter worden.

Met hoe meer openheid je leeft, hoe lichter het leven wordt. Verbondenheid zorgt ervoor dat je transparanter wordt.”